عدم تمایل سگ ماده به جفتگیری چیست ؟

در این مطلب قصد داریم به عدم تمایل سگ ماده به جفتگیری بپردازیم،اصلی ترین علت بی رغبتی سگ ماده برای جفت گیری قرار نداشتن حیوان در مرحله‌ی جنسی مناسب است.

سگ‌های ماده فقط از اواخر دوره‌ی پرواستروس تا اواسط دوره‌ی استروس یعنی ۷ تا ۱۲ روز پس شروع بروز علائم فحلی به سگ نر اجازه‌ی نزدیکی می دهند. در خارج از این زمان که بسته به شرایط می تواند کم و زیاد باشد سگ ماده به هیچ عنوان به اشتیاق سگ‌نر برای جفت گیری پاسخ مثبت نداده و در صورت اصرار حیوان نر او را با رفتار خشنی از خود دور می کند. ولی در این محدوده‌ی زمانی نیز بعضی از سگ‌های ماده تمایلی به جفت گیری ندارند.

یکی از علل شایع امتناع سگ‌های ماده از جفت گیری بی تجربگی سگ‌نر در انجام صحیح جفتگیری است. سگ‌نر که غالبا جوان نیز هست در اثر هیجان زیاد حیوان ماده را کلافه کرده و او را عصبی می کند. اشتباه مکرر در پیدا کردن موقعیت صحیح برای پریدن روی ماده باعث خستگی سگ ماده می شود. پریدن در ناحیه‌ی صورت سگ ماده، پهلو ها، دست و پا یا عدم هدف گیری درست از جمله خطا‌هایی است که مانع جفت گیری صحیح شده و پس از مدت کوتاهی با رفتار خشونت آمیز و حاکی از نارضایتی سگ ماده روبرو خواهد شد.

در این حالت باید حیوان ماده را کاملا مقید کرد به او پوزبند زده تا سگ نر را گاز نگیرد. سپس شخص دیگری به کمک سگ نر هیجان زده رفته و او را در پیدا کردن موقعیت مناسب کمک کند.

گاهی نیز تسلط و توانایی زیاد سگ نری که تجربه‌ی زیادی در این کار دارد سگ ماده را که تجربه‌ی اول خود را سپری می کند به وحشت انداخته و باعث فرار او خواهد شد.

سگ‌های نری که بارها جفتگیری انجام داده باشند دیگر به مقدمات کار و آماده کردن ذهنی سگ ماده توجهی نشان نداده و با یک حرکت ناگهانی روی او می پرند. این امر برای بعضی از سگ های ماده ناخوشایند بوده و واکنشی معترضانه از خود نشان می دهند.

همنشینی زیاد سگ ماده با انسان ها و معاشرت نداشتن با سگ های دیگر ممکن است باعث بی رغبتی حیوان ماده برای جفت گیری شود.

بزرگ بودن و سنگینی سگ نر هم نیز موجب عدم تمایل ماده به جفتگیری میشود.